Curious peek -- no spectrum
Neither Floyd, nor Physics
Instead the space stared back
Welcoming in its chastity to concoct
Colors bleeding from recurring fervor
If it were just presumptions to belie
Taking would have been the sole intent
Of any handful that was left…
It’s no mystery now -- ablution be myth
Aroma be only a ceaseless mirage
Endless tales of drifting dots
As glimmers of interest flicker
Prior to ambers losing ignition;
Engulfed in guileful inferno
Transform into a feast of cheaps
King, drama be thy name…
Thursday, August 07, 2008
मेरी अध्यारोकी अनामिका
ऊ छे
अहिले पनि त्यही छे
त्यही झ्यालमा
मलाई पर्खीरहेकी
मानौ मैले सुम्सुम्याएको कुकुर
ऊ नै हो
अनी शायद ऊ पनि
मेरो फुस्रो स्नेहमा
मेरा आँखा अगाडि
र म गए पछि पनि
पुच्छर हल्लाउदी हो!
उस्ले चियो गर्न चाहेकी होइन
मलाई थाहा छ
ऊ त केवल
एक साधारण मान्छे हेर्न चाहन्छे।
दुनियाँ नबुझेको अबुझ
आफ्नो कुवालाई संसार ठान्छ
आफ्नो भाषालाई सभ्यता मान्छ
गल्ती गर्नु सम्म गरे पछि
त्यही गल्तीलाई
कहिले आविष्कार (?)
त कहिले संस्क्रिती (!) -
उस्को परिचय भनी मख्ख पर्छ।
ऊ अबुझ होइन
त्यसैले त ऊ मलाई हेर्दी हो
कसरी मा दिन भरी जीवन वरपर घुम्छु
केवल रातमा मात्र आफ्नो जीवन भित्र घुस्छु।
मेरो मौनताले मलाई भगवान बनायो
मेरो हिडाइले मानव मोडेल
ऊ आफ्नै ढुक्ढुकी सुन्न सक्तिन
त्यसैले म उस्लाई कतै परबाट
आफ्नो ढुक्ढुकी सुनाइ दिन्छु
यध्यपी यो मेरो अपराध हो
म उस्लाई मुटुको नशा सस्तोमा बेच्दैछु।
दुनियाँका लागि ऊ शान्त भए
मेरा लागी चुल्बुल, चन्चल
जकडिएका बन्धन तोडेर
ऊ आफु बन्छे सीमित उज्यालोमा।
राती झ्यालमा भुतहरु तर्साउन आउँदा
उस्लाई मेरो कोठाको बत्तीले तानी रहन्छ
म सुते कि सुतिन (?)
फ्याट्ट एक झलक दिन्छु कि (?)
उस्कै लागि जागेको त होइन (?)
उस्लाई लुकेर हेरेको त छुइन (?)
प्रश्नले मागेका उत्तर शब्दै बिना
दिन नसक्ने भएर त म साधारण भए!
म घर एक्लै रुङेर बस्न पर्दा
मैले उस्को गहिराही
धैर्यमा देखेछु
ऊ मेरी अध्यारोकी अनामिका।
मेरो नाममा रचिएका कविताले डायरी भरिएका छन
राती म झुल्कनासाथ उस्को
लेखाइ शुरु हुन्छ
हृदयलाई काखमा राख्छे
दिमागमा जोडै नदिइ
कहाँबाट ती पन्क्ती बाध्छे
त्यो डायरी चोरी म हेर्न चाहन्छु
के मेरा धुन उस्का शब्दले गीत बन्लान?
अरु पनि होलान उस्लाई हेर्ने
उस्ले मलाई हेरेको हेर्ने
मेरा जटा, मेरा खोस्टा, मेरा बोक्रा!
मेरा छायाँ अनी उसको एकोहोरो आलिङ्गन।
अहिले पनि त्यही छे
त्यही झ्यालमा
मलाई पर्खीरहेकी
मानौ मैले सुम्सुम्याएको कुकुर
ऊ नै हो
अनी शायद ऊ पनि
मेरो फुस्रो स्नेहमा
मेरा आँखा अगाडि
र म गए पछि पनि
पुच्छर हल्लाउदी हो!
उस्ले चियो गर्न चाहेकी होइन
मलाई थाहा छ
ऊ त केवल
एक साधारण मान्छे हेर्न चाहन्छे।
दुनियाँ नबुझेको अबुझ
आफ्नो कुवालाई संसार ठान्छ
आफ्नो भाषालाई सभ्यता मान्छ
गल्ती गर्नु सम्म गरे पछि
त्यही गल्तीलाई
कहिले आविष्कार (?)
त कहिले संस्क्रिती (!) -
उस्को परिचय भनी मख्ख पर्छ।
ऊ अबुझ होइन
त्यसैले त ऊ मलाई हेर्दी हो
कसरी मा दिन भरी जीवन वरपर घुम्छु
केवल रातमा मात्र आफ्नो जीवन भित्र घुस्छु।
मेरो मौनताले मलाई भगवान बनायो
मेरो हिडाइले मानव मोडेल
ऊ आफ्नै ढुक्ढुकी सुन्न सक्तिन
त्यसैले म उस्लाई कतै परबाट
आफ्नो ढुक्ढुकी सुनाइ दिन्छु
यध्यपी यो मेरो अपराध हो
म उस्लाई मुटुको नशा सस्तोमा बेच्दैछु।
दुनियाँका लागि ऊ शान्त भए
मेरा लागी चुल्बुल, चन्चल
जकडिएका बन्धन तोडेर
ऊ आफु बन्छे सीमित उज्यालोमा।
राती झ्यालमा भुतहरु तर्साउन आउँदा
उस्लाई मेरो कोठाको बत्तीले तानी रहन्छ
म सुते कि सुतिन (?)
फ्याट्ट एक झलक दिन्छु कि (?)
उस्कै लागि जागेको त होइन (?)
उस्लाई लुकेर हेरेको त छुइन (?)
प्रश्नले मागेका उत्तर शब्दै बिना
दिन नसक्ने भएर त म साधारण भए!
म घर एक्लै रुङेर बस्न पर्दा
मैले उस्को गहिराही
धैर्यमा देखेछु
ऊ मेरी अध्यारोकी अनामिका।
मेरो नाममा रचिएका कविताले डायरी भरिएका छन
राती म झुल्कनासाथ उस्को
लेखाइ शुरु हुन्छ
हृदयलाई काखमा राख्छे
दिमागमा जोडै नदिइ
कहाँबाट ती पन्क्ती बाध्छे
त्यो डायरी चोरी म हेर्न चाहन्छु
के मेरा धुन उस्का शब्दले गीत बन्लान?
अरु पनि होलान उस्लाई हेर्ने
उस्ले मलाई हेरेको हेर्ने
मेरा जटा, मेरा खोस्टा, मेरा बोक्रा!
मेरा छायाँ अनी उसको एकोहोरो आलिङ्गन।
Subscribe to:
Posts (Atom)